Takayama, basiskamp voor de trekking

Via de bus en de trein zijn we na een overnachting in Nagoya in het midden van Japan aangekomen. Takayama, ten westen van de Japan Alps, is ons basiskamp voor de trekking.

Festival
Het blijkt dat net in het weekend van ons verblijf er een festival plaatsvindt waar duizenden mensen op af komen. Takayama is afgeladen en hotels voor de zaterdag zijn al maanden van te voren vol geboekt. Zo ook ons hotel en dus moeten aan het eind van de middag Takayama ontvluchten om elders onderdak te vinden. Erg vinden we dat niet want het weer is verschrikkelijk slecht. Alleen rond 12 uur 's middags wordt het even droog en precies dan zijn we op de plek waar enkele performances worden gegeven. Eerst van kinderen...

...en daarna van atletische mannen die marionetten met maskers wild ronddansen op een plein in het oude centrum van Takayama.

Japanse Ryokan
Met onze trekkingsrugzak komen we terecht in een wat kleinere plaats aan de noordkust: Takaoaka. Met de bekende handgebaren proberen we 's avonds onze Ryokan, een traditioneel Japans guesthouse, te vinden. Een Italiaans restaurant leek ons een goede kans op Engels maar dat bleek ijdele hoop. Wel leren we een nieuw Japans woord: moiko is stoplicht. De Ryokan blijkt heerlijk Japans traditioneel.

Schoenen bij de deur uit en inwisselen voor sloffen, public Japans bad en een kamer met een dun matrasje op de vloer en twee ronde kussens als 'stoelen' om het tafeltje. Onze eigen trekkingmatrasjes slapen zachter...
   Terug in het Italiaanse restaurant willen we pizza bestellen als variant op al dat Japanse eten. 'Quatro stagioni?' proberen we als we hulpeloos de Italiaanse menukaart in het Japans bekijken. Nee, daar heeft de Japanse eigenaar van dit, zich 'Italiaans' noemende, restaurant nog nooit van gehoord. Uiteindelijk krijgen we iets dat niet naar een pizza smaakt, maar best lekker is.