Op de top van Japan!

Al om 05:00 uur wordt het licht in de tent en als ik mijn hoofd naar buiten in de vrieskou steek zie ik dat het helemaal helder is geworden. Perfect weer voor een beklimming van de hoogste top van Japan.

Ik kom snel in actie, maar Diana heeft, na ook een slechte nachtrust, even wat moeite met het inruilen van de warme slaapzak met de toch wel erg koude buitenlucht. Toch zijn we snel op weg in onze warme kleding en het uitzicht vergoed veel.

Na een paar uur klimmen in de vroege ochtend komen we op de kraterrand van de hoogste vulkaan, en berg, van Japan. Het landschap in de krater is ruig en bijzonder.

Wolkenflarden worden door de harde wind over de berg gejaagd maar al snel bereiken we de hoogste top van Japan (3775m), compleet met Japans `weather station` en `observation platform`.

Een Japanner die we op de top tegenkomen zegt dat we erg veel geluk hebben met het weer want hij zegt dat het van de zeven (!) keer dat hij dit jaar op de top is geweest vandaag het beste uitzich geeft. Natuurlijk wil hij perse met die lange Hollanders op de foto.

Als we hem vertellen dat we hebben gekampeerd reageert hij geschokt: `camping no good: no toilet and dangerous`, waarbij ik denk dat hij het eerste nog het grootste probleem vindt.

Het trekt weer helemaal dicht en tijdens een rustpauze horen we het karakeristieke Europese Alpen-geluid van koeienbellen, of zijn het schapen? Uit de mist komt een met bellen uitgeruste Japanse wandelaar naar beneden hobbelen. Het geluid van het radio`tje dat hij aan heeft staan wordt overstemd door de bellen. Het blijft een apart volk...

Direct aan de voet van Mt Fuji moeten we na een lange dag lopen op onze pijnlijke voeten nog rennen met onze zware rugzak om de bus te halen. We halen de Japanner met z'n koeienbellen weer in en prompt vraagt hij: 'Running'? 'Bus', roepen wij terug, waarna hij in lachen uitbarst. Leedvermaak is echt Japanse humor...