Als reuzen in kabouterland

Na een voorspoedige vlucht, al blijft slapen altijd een probleem, zijn we in Tokio aangekomen. Ons hostel, in een eenvoudig gebouwtje van een oud alleen-Japans sprekend vrouwtje, had ons al verwacht al plaatsen ze Nederland aan de andere kant van de wereld...

De drukte valt ons nog mee, maar misschien komt dat omdat het weekend is. Toch worden de Japanse kindjes al van jongs af aan voorbereid op de overvolle metro's.

De taal is een probleem hier. Als westerlingen lopen we rond als analfabeet. Maar in de metro lukt het ons om zonder enige Engelse aanduidingen het juiste kaartje uit de automaat te halen. Daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren!
We hebben na een lange nacht slaap inhalen relaxed rondgelopen bij het Imperial Palace met wisselende fonteinen tussen hoge kantoorgebouwen.

Bordjes geven aan dat je niet op het gras mag komen.

En als je dat toch doet word je letterlijk teruggefloten door een ijverig en streng Japans agentje. 's Middags zijn we nog het Sony Building in geweest waar alle nieuwe, nog uit te brengen gadgets staan uitgestald.

Alles is hier mini in Japan. Bij de toiletten waan je je op een lagere school en in een restaurantje steken je knie・ boven de tafel uit. Op ons kamertje liggen twee mini-matrasjes op de grond. Wij voelen ons als reuzen in kabouterland. Ook de 'douche' is 'Japanese Style': een publiek, heet en koud bad in de kelder die we in onze kimono kunnen opzoeken.